Terug naar de happy pagina

Een klein Tsjechie’s meisje in de grote stad.

We hadden besloten dat we er een Duitse Pinscher bij wilden. Voor de genenpool in Nederland was het beter om weer een teefje te importeren, omdat we ook met haar weer een nestje wilden fokken. De grote zoektocht kon beginnen.
We hadden in Duitsland, bij een goed bekend staande kennel, een nestje met pups met mooie afstamming gevonden. Met 6 weken zijn we de voor ons bestemde pup gaan bekijken. Even 830 kilometer gereden en daar waren ze. Ik tilde de voor mij bestemde pup op en toen gebeurde er………niets. Ik had niets met het beestje. Ik vond haar niet mooi en tot overmaat van ramp had ze een (erfelijke) navelbreuk. Toen ik de fokker daar op wees zei ze dat de pup inderdaad geopereerd moest worden. We besloten de pup niet te nemen. Teleurgesteld reden we weer 830 kilometer naar huis.
Nu had ik al gezien dat er bij een fokker in Tsjechië een nestje was geboren met daarin 3 teefjes. Op de foto’s zagen ze er veel belovend uit. De afstamming was fantastisch en genetisch schoon. De moeder geïmporteerd uit Zweden, de vader een Tsjech. Beide ouders hadden meerdere kampioenschaptitels. Richard had geen zin om nu weer even 930 kilometer te reizen, hij was nog aan het bijkomen van de grote teleurstelling. Ik heb toen toch maar contact met de fokker gezocht en ik mocht kiezen uit 2 teefjes. Omdat ik geen zin had om zo’n eind alleen te rijden, besloot ik heen te gaan vliegen. Terug vliegen met de pup was geen optie, omdat de pup dan in het ruim van het vliegtuig vervoerd zou moeten worden. Ik besloot de terugreis dan maar met de trein te doen en boekte een coupé voor mij alleen, zodat ik de kleine op deze zeventien uur durende terugreis, in ieder geval los kon laten lopen.
Om 11.00 uur ’s morgens landde het vliegtuig in Praag en de fokster stond mij al op te wachten. In haar auto stond een bench met 2 pupjes. We reden naar een park, net buiten Praag en daar haalden we ze tevoorschijn. Een hele grote dikke pup, met erg stoute oogjes en een heel verlegen kleintje met hele lieve vriendelijke oogjes. Ik smolt. Ik was gelijk verliefd op het kleintje. De naam van de pup moest met een H beginnen en Richard en ik hadden besloten dat we haar Happy gingen noemen. Toen de fokster zei dat dit kleine, verlegen meisje Hapiness heette, wist ik het zeker. Dit was voorbestemd.
Om 17.00 uur stapten we op de HSL naar Nederland. De kleine zat in een reistas. Ik had water, voer en speeltjes voor haar meegenomen, maar ze wilde niet uit de tas. Ze vond het waarschijnlijk een veilige plek. De trein stopte onderweg zo ongeveer bij elk station, dus slapen was ook niet echt mogelijk. In de avond besloot ik naar het toilet te gaan en gelijk even te kijken bij de restauratie coupe. Deze bleek uit een heel klein hoekje met magnetron te bestaan. Ik heb toen maar een flesje wijn genomen, aangezien ze dat niet erg kunnen verpesten. Toen ik terug kwam bij mijn coupe kreeg ik de deur niet meer open. Daar sta je dan, hondje in de coupe en ik er buiten. Gelukkig kon ik vrij snel een conducteur vinden, die de deur weer voor mij opende. Happy was uit haar tas geklommen en zat nu onder het bed verstopt. Ik heb haar onder het bed vandaan geplukt en maar mee in bed genomen. Ze heeft de rest van de reis in mijn armen geslapen.
De volgende dag om 10.30 stopte de trein in Amsterdam. Richard stond al te wachten en ook hij was meteen verliefd. Bij thuiskomst werd het nog even spannend. Wat zou Diva van de nieuwe aanwinst vinden? Nu, dat had ze snel bekeken. We zagen haar denken, dank u heer, geen bevalling en toch een pup. Ze sloot Happy in haar poten en vanaf dat moment behandelde ze Happy als haar eigen kind.
We zijn nu elf maanden verder. Kleine Happy is voor haar inburgeringcursus met allemaal tienen geslaagd. Ze is nu een slanke, hoogbenige puber van 48 cm.
Ze slaapt nog steeds het liefst in bed, in je armen. De visite wordt eerst argwanend bekeken, maar als ze eenmaal zitten neemt Happy een flinke aanloop, springt op schoot en geeft vele lieve (natte) kusjes aan de argeloze bezoeker. Daarna zucht ze een keer diep, nestelt zich op schoot en valt in slaap.
Happy is een heel bijzonder pinschertje en ik ben heel blij dat ik toen heb besloten het avontuur aan te gaan en alleen naar Tsjechië te reizen.
Wij hebben haar nu al een aantal keren op shows uitgebracht en ze is dus net zo mooi als ze lief is. Ze behaalde op de laatste 4 shows: 4 x Uitmuntend 1, 4 x Jeugd CAC, de titels van Jeugdwinster 2008 en Rheinlandjugendsieger 2009 en werd in Eindhoven het mooiste teefje van het ras en behaalde “een grote honden” CAC. Op de Internationale Hondententoonstelling van Leiden behaalde ze haar laatste Jeugd CAC en werd op 15 maart 2009, dus pas 14 maanden oud, ook nog Nederlands Jeugdkampioen.
We zijn dan ook vreselijk trots op onze knuffel pinscher.
Op 28 maart, de dag dat ze 15 maanden oud werd, hadden we Happy ingeschreven voor een Internationale Hondententoonstelling in Luxemburg. We wisten dat er veel concurrentie zou zijn en dat Happy echt haar best zou moeten doen. Nu, dat deed Happy. Zij stond voorbeeldig stil en showde aan de hand haar super mooie gangwerk. Ook hier werd zij als eerste geplaatst met een Uitmuntend 1 en behaalde hiermee de titel van Luxemburgs Jeugdkampioen en haar 2de kwalificatie voor de Crufts, de Wereldkampioenschappen. Op 25 maart 2010 werd zij moeder van 8 prachtige puppies. De trotse vader is onze eigen Micky-Amigo Von Cronestein, Migos. Op 6 juni 2010, 10 weken na de geboorte van haar kroost, werd ze ook gewoon nog even Nederlands Kampioen. Een maandje later behaalde Happy in Duitsland haar 5de CAC en werd daarmee ook Duits Kampioen VDH.

Lia Gravemaker